ارزیابی تحمل به تنش خشکی در برخی از ژنوتیپ های گندم نان

به منظور ارزیابی برخی از ژنوتیپ­های متحمل به تنش خشکی در گندم نان، 14 ژنوتیپ مختلف در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در دو شرایط عدم تنش و تنش خشکی، در سال زراعی 90-1389 مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تعیین میزان تحمل این ژنوتیپ­ها بر مبنای عملکرد دانه در شرایط عدم تنش و عملکرد دانه در شرایط تنش خشکی، از شاخص­های مقاومت به خشکی یعنی شاخص تحمل، شاخص متوسط تولید، شاخص حساسیت به خشکی، شاخص میانگین هندسی تولید، شاخص تحمل به تنش، شاخص میانگین هارمونیک و شاخص پایداری عملکرد استفاده شد. نمودار بای پلات حاصل از دو مولفه اصلی اول نشان داد که ژنوتیپ­های شماره 13، 3 و 8 در مجاورت بردارهای مربوط به شاخص­های، شاخص میانگین هارمونیک، شاخص میانگین هندسی تولید، شاخص متوسط تولید و شاخص تحمل به تنش قرار گرفته­اند. با توجه به شاخص­های تحمل خشکی ژنوتیپ­های 13، 3 و 8 نظر به دارا بودن بیش­ترین میزان عملکرد در هر دو شرایط محیطی و داشتن sti­ بالا به عنوان ژنوتیپ­های متحمل پیشنهاد می­شوند. بر اساس نتایج تجزیه خوشه­ای ژنوتیپ­های مذکور در گروه اول قرار گرفتند.